Monday, November 26, 2007

माझ्यासाठी...

सोनेरी कवडश्यांमागे धावताना
चमचमत्या तार्याकडे तटस्थपणे पाहीलं
आज कळतय पण,
त्यानं आपलं अस्तित्व वाहीलं
माझ्या क्षुल्लक इचछेच्या पूर्तीसाठी...

मुसळधार कोसळणारा पाऊस
आडोशाखालून किती नकोसा वाटला
आता उमगतय,
सर्वस्व झोकून तो बरसत होता
क्षणात हर्षविणारं इंद्रधनु मला दाखवण्यासाठी...

प्रचंड गर्दी वाहणारा तो रस्ता
पार होण्यासाठी उगाचच वेळ घ्यायचा
आज समजतय,
तो अखंड अडथळे आणायचा
मला प्रयत्न करताना पाहण्यासाठी...

शब्द ऍकण्यासाठी कान आसुसलेले असताना
सभोवताली किलबिलाट नकोसाच वाटला
आज जाणवतय,
किलबिलाटाचं कारणच ते असेल
आपणच उडून जायला हवं होतं, त्यांच्या एकांतासाठी...

5 comments:

@sh said...

wah wah... ekdam change of tone... lay bhari.. aane do aur bhi...

आशा जोगळेकर said...

अतिशय सुंदर.

ओहित म्हणे said...

you know what ...? I could see two meanings here ... good one ... you have started writing cryptic now :D

Lage Raho ...

Vaidehi Bhave said...

khup mast !!!

Anonymous said...

hmmm, finally i got something to write about you....good going aditi ... i like that 'janiv' and 'mazyasthi' most coz when i was reading it na.. i feel its abt me only!
and what i like most in janiv is your attitude towards life!
तरिही तिथे जाऊन बघायचे आहे
नवनवीन अनुभव घेण्यासाठी
काहीही होवो तिथे, चांगले किंवा वाईट
माझं आभाळ नेहमीच असेल,परतण्यासाठी...!
great...! carry this attitude forever ...all d best