खुणावायचं ते झाड सार्या वाटसरूना
फक्त माझ्यासाठी, म्हणून कोणीतरी या
जबरदस्ती नाही माझी, खरंच
पण एखादं पान आठवण म्हणून घ्या
खूपकाही सांगायचय तुम्हाला
सगळं सगळं बोलून मोकळं व्हायचंय
तुम्ही निघून जाणार पुढे पण,
मला मात्र इथेच उभं राहायचं
कोणालाच नाही समजलं कधी
काय बोलायचं होतं त्या झाडाला
वाटच पहात राहिलं वेडं
समाजलही नाही अंत जवळ आलेला
आता काय सांगायचं? कशाला बोलायचे?
सअंपलेच तर आहे आता सार...
उभ झाडच पडलय उन्मळून
माळावर नुसतंच घोम्गावाताय वारं..
-अदिती
No comments:
Post a Comment