Friday, November 23, 2007

अनोळखी ओळख

विसरला असशील मला तू
आठवण येत नाही मलाही.
खोटे नाही रे बोलत मी,
विसरावं लागतं आठवण्यासाठी !

लक्षात राहण्यासारखं बोलणं
कधी आपलं झालंच नाही.
अगदी खरं सांगायचं तर
कधी बोलणंच झालेलं नाही

झालंच असेल काही तर
पाहणं आणि दुर्ल्क्ष्य करणं !
म्हणजे माझं तुझ्याकडे पाहणं
आणि तुझं कायम दुर्ल्क्ष्य करणं...

आता भेटल्यावर,
ओळखलं नाही म्हण खुशाल,
तेच उत्तर अपेक्षित आहे.
"वेगळं" असेल तर मात्र
धक्कादायक असणार आहे !

4 comments:

ओहित म्हणे said...

another good one ... but wonder why always it has to be sad ?

kahitari happy happy lihi na ...

@sh said...

sad poems are beautiful :) aavadli aahe kavita..

Satish said...

Hello,

Read all your poems & liked every single stanza you've written.

Simply great, keep it up !

Unknown said...

Good one! it's real one...cause m unknown 2 u too....m friend of ashish...i see u every day in PMT...bt by seeing someones face one cannot judge her talents......really nice one.....